Οι κακώσεις συνδέσμων στην έξω επιφάνεια του αστραγάλου
και ο τραυματισμός των εξωτερικών συνδέσμων
είναι από τους ποιο συχνούς τραυματισμούς στον αθλητικό πληθυσμό Εκτιμάται ότι
αυτοί οι τραυματισμοί αποτελούν περίπου
το 25% από το σύνολο των αθλητικών τραυματισμών.
Οξύς τραυματισμός των συνδέσμων
Η ποιο ευάλωτοι εξωτερικοί πλάγιοι σύνδεσμοι είναι ο
πρόσθιος αστραγαλοπερονικός σύνδεσμος, συχνά ακολουθείτε μια συνδυασμένη ρήξη αυτού του συνδέσμου και
του πτερνοπερονικού συνδέσμου Άλλοι τραυματισμοί όπως ο τραυματισμός του έσω
δελτοειδούς συνδέσμου είναι λιγότεροι συχνοί, αποτελώντας λιγότερο από το 10%
από όλους τους τραυματισμούς. Ο μηχανισμός του τραυματισμού για τους έξω πλάγιους συνδέσμους συμβαίνει ποιο συχνά σε μία θέση πελματιαίας κάμψης ( Plantar flexion) και ανάσπαση του έσω χείλους (Inversion).
Η γενικές αρχές θεραπείας και η διαχείρηση ενός οξύ μιας
πρόσφατης ρίξης συνδέσμου περιλαμβάνει:
- Ανάπαυση
- Ακινητοποίηση
- Πάγο και ανάροπη θέση.
Οι τελευταίες επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν πως η έγκαιρη διάγνωση, η σωστή
θεραπευτική επιλογή και το κατάλληλο πρόγραμμα αποκατάστασης είναι πολύ
σημαντικά για την πρόληψη της χρόνιας πλευρικής συνδεσμικής αστάθειας του
αστραγάλου ( χρόνιο διάστρεμμα . Οι πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν και αποδεικνύουν πως το 75% περίπου όλων των συνδεσμικών τραυματισμών στον
αστράγαλο επανεμφανίζεται και μεταπίπτει
σε μια χρόνια φάση δημιουργώντας χρόνια αστάθεια στην άρθρωση με τα ανάλογα
συμπτώματα και λειτουργικούς περιορισμούς στον αθλητή ή τον ασθενή. Επίσης έχει
αποδειχθεί από πολλές μελέτες ότι η χρόνια εξωτερική αστάθεια της
αστραγακοπτερνικής άρθρωσης μπορεί να αναπτυχθεί περίπου στο 10% με 30% σε
όλους τους ασθενείς που διατηρούν ένα οξύ τραυματισμό συνδέσμου.
Πρόληψη
